نشان عالی «خورشید» در دستان محمد تهامی‌نژاد

جوان آنلاین: نشان عالی «خورشید» به محمد تهامی‌نژاد مستندساز و پژوهشگر با سابقه اهدا شد. 
به گزارش جوان، پنجمین دوره مراسم اهدای نشان عالی خورشید در موزه سینما برگزار شد. در ابتدای این مراسم مرتضی رزاق‌کریمی رئیس هیئت امنای نشان عالی خورشید در سخنانی گفت: امروز در بزرگداشت مردی گرد هم آمده‌ایم که نه‌تنها از پیشگامان و بزرگان سینمای مستند است، بلکه از نظریه‌پردازان ژرف‌اندیش و شریف‌ترین چهره‌هایی است که سینمای ایران تاکنون به خود دیده است. وی یادآور شد: انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند ایران، برای یادآوری گوهر مستندسازی و ستایش پیشگامان این مسیر، نشان عالی خورشید را بنیان نهاده است تا با اهدای آن، اهمیت تابش نور بر زوایای پنهان اسناد زیستن را یادآور شود. رزاق کریمی افزود: محمد تهامی‌نژاد، بیش از نیم‌قرن از عمر خود را بی‌وقفه صرف مستندسازی، پژوهش و آموزش کرده است؛ مسیری پرفرازونشیب، اما همواره استوار، مستقل و متعهد. تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او در ثبت، حفظ و بازخوانی حافظه تاریخی این سرزمین، نه‌فقط میراثی برای امروز، بلکه چراغ راهی برای نسل‌های آینده فیلم‌سازان و پژوهشگران است. او به‌عنوان پژوهشگر و نویسنده، آثاری مرجع را نگاشته و ترجمه کرده که بی‌اغراق، بخشی مهم از بنیان دانش نظری سینمای مستند ایران را شکل داده‌اند؛ منابعی که همچنان دستمایه آموزش، پژوهش و الهام‌بخش نسل‌های تازه‌اند. رئیس هیئت امنای نشان عالی خورشید با بیان اینکه نگاه انتقادی، وفاداری به حقیقت و روحیه معلمی در سراسر آثار و کنش‌های حرفه‌ای وی جاری است، تأکید کرد: تهامی‌نژاد فقط یک مستندساز یا نظریه‌پرداز نیست. وی نماد اخلاق حرفه‌ای و شرافت انسانی است. در تمام سال‌های همکاری فرهنگی و صنفی، استاد تهامی‌نژاد نمونه روشن این شرافت در عمل بوده است؛ بی‌دروغ، بی‌تزویر، بی‌خودنمایی. استاد عزیز، شما تجسم شریف بودن، معلم بودن و انسان بودن هستید. به ما آموختید که مستند، نه‌فقط دوربین، بلکه وجدان است؛ نه‌فقط روایت، بلکه حافظه است. در ادامه این مراسم تهامی نژاد نیز روی صحنه آمد و در سخنانی گفت: احساس می‌کنم شباهتی بین سینما و زمان هست، هر دو مثل یک طومار باز می‌شوند، اما برای من، از دیشب این طومار انگار منجمد شده بود. هیچ حرکتی نمی‌کرد. انگار در یک زمان متوقف شده بودم. نمی‌دانستم امروز چه می‌شود. آیا به امروز می‌رسم؟ نمی‌دانستم. ولی به هر صورت، این زمان متوقف است، مثل همان زمان سینما، که در طومار خودش چرخید و چرخید و چرخید تا به بالا رسید. این مراسم، درست در شصتمین سال ورود من به مدرسه عالی روزنامه‌نگاری و پنجاه‌وهشتمین سال پس از نخستین پژوهش من درباره سینمای ایران برگزار می‌شود.