۲۲ آبان‌ماه امسال شبکه منوتو در پیامی که با امضای کیوان و مرجان عباسی رؤسای بهایی این شبکه منتشر شده بود، اعلام کردند احتمالاً تا آخر ماه ژانویه سال ۲۰۲۴ به پخش ادامه می‌دهند و در ادامه با این شبکه خداحافظی می‌کنند.
مدیران منوتو در طول ۱۳ سال فعالیت خود، در سالهای ۹۰ و ۹۵ هم از احتمال تعطیلی شبکه سخن گفته بودند؛ در سال ۹۰ کانال دوم منوتو تعطیل شد و شبکه یک آن با قوت به کار خودش ادامه داد.
گزارش تفصیلی درباره مستند «پرویز ثابتی»/ تحریف تاریخ به سبک نفر دوم ساواک
روز گذشته در پیام جدیدی که در این شبکه منتشر شد، مدیران منوتو اعلام کردند «پس از درنظرگرفتن همه گزینه‌ها و بررسی بسیاری از ایده‌های خلاقانه، تأمین بودجه لازم و مستمر برای ادامه کار تلویزیون ممکن نشد».
شبکه منوتو یکی از رسانه‌های جریان ضدایرانی است که کارویژه آن در سالهای اخیر رپورتاژ برای سلطنت‌طلبان و بهائیان در ایران بود. همان‌طور که شبکه ایران‌اینترنشنال تلاش داشت تریبون دادن به گروهک‌های تروریستی و تجزیه‌طلب را عادی جلوه دهد، شبکه منوتو نیز در طول ۱۴ سال فعالیت خود در حوزه‌های اجتماعی و فرهنگی سعی در قبح‌زدایی از رفتارهای غیراخلاقی و ضدارزشی داشت و تولیدات این شبکه عمدتاً بر این نوع نگاه متمرکز بود.
کیوان عباسی مدیر این شبکه فرزند فریبرز عباسی بوده که در سالهای گذشته تلویزیون آزادی را مدیریت می‌کرد که شبکه‌های برای رپورتاژ سلطنت‌طلبان بود.
حسن اعتمادی پدر رها اعتمادی مجری منوتو که خود از بنیانگذاران این شبکه بود، بعد از جدا شدن از منوتو اعلام کرد «استودیوی منوتو یکی از مجهزترین ساختمان‌های رسانه‌ای در لندن بود و بودجه آن نمی‌تواند خصوصی باشد… اسپانسرهای این شبکه نخستین‌بار رها و کیوان(عباسی) را در آمریکا ملاقات کردند… بودجه منوتو برای پنتاگون است و شخصی نیست. کیوان عباسی باید بگوید که امکانات مالی‌مان را از کدام شبکه می‌گیریم.»
وی زیاد شدن برنامه‌های سیاسی این شبکه در سالهای اخیر را نشان‌دهنده این می‌دانست که اسپانسهرا هدف‌شان سیاسی بوده و قطعا هدف آن سرگرم کردن مردم ایران نبوده است!
بعد از اغتشاشات سال گذشته که جبهه ضدایران با ناکامی روبه‌رو شدند، رسانه‌های ضدانقلاب هم با بحران اعتبار و ریزش مخاطب روبه‌رو شدند. شبکه ایران‌اینترنشنال نیز که پیشتر از سوی سرمایه‌داران سعودی تأمین اعتبار می‌شد، مجبور شد با تغییر کارفرما به دامان صهیونیست‌ها کوچ کند.
آخرین برنامه مهمی این شبکه از زمان اعلام تعطیلی، مستند پرویز ثابتی بود؛ پرویز ثابتی نفر دوم ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت کشور) در رژیم شاه و رئیس اداره سوم این سازمان بود که مسئولیت امنیت داخلی را برعهده داشت؛ او در همه سالهای زندگی در خارج از کشور، به اختفای اختیاری روی آورد و از آنجا که شاید یکی از بدنام‌ترین بازماندگان دوره سلطنت بود، حتی از انتشار تصویر خود ابا داشت تا برای خویش دردسر تازه درست نکند و در پیشگاه افکار عمومی قرار نگیرد.
بعد از انتشار تصویری از وی در اجتماع ضد انقلاب در لس آنجلس در سال گذشته، مجبور شد بعد از ۴ دهه اختفای خودخواسته، بیرون بیاید و مانند دوران مسئولیت خویش که در برابر رادیو و تلویزیون شاهنشاهی مصاحبه می‌کرد، در برابر دوربین منوتو قرار گرفت تا زندگی خود را ورق بزند اما همین مستند تشریفاتی و حجم بالای تحریفات صورت گرفته از سوی ثابتی در آن، نه تنها بر اعتبار این شبکه نیافزود بلکه روند سقوط مخاطبان آن را افزایش داد.
۲۲۰۵۷
source