به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد آی‌فیلم در رده پربیننده‌ترین شبکه‌های تلویزیونی قرار دارد؛ اما چرا؟ اصولاً به بازپخش سریالها و فیلم‌هایی که پیش از این در شبکه‌های مختلف دیگر به نمایش درآمده، می‌پردازد و خودش دست‌اندرکار تولید فیلم و سریال نیست (مگر چند مورد همچون «یادآوری»، «ملکاوان» یا «گیلدخت»). حتی یادمان می‌آید زمانی مرکز پژوهش‌های عراق هم اعلام کرده بود که آی‌فیلم جزو پرمخاطب‌ترین شبکه‌های ماهواره‌ای در این کشور به شمار می‌رود.
اما چرا مردم آی‌فیلم را بیشتر از شبکه‌های دیگر امروز تلویزیون انتخاب می‌کنند؟ با گشت و گذاری کوچک در سطح شهر به مثابه یک گزارش میدانی و رصد آنچه مردم تماشا می‌کنند، نشان می‌دهد آی‌فیلم توانسته بعضاً انتخاب اول مخاطبان تلویزیون باشد. یکی از نقاط قوت و امتیاز مثبت این شبکه تلویزیونی شاید چیدمان درست کنداکتورش مخصوصاً در مناسبت‌ها باشد. البته ناگفته نماند که مردم ایران نشان داده‌اند به خاطره‌بازی علاقه‌مندند. به همین خاطر مخاطبان پُرشماری هر شب به تماشای سریال‌هایی می‌نشینند که آی‌فیلم برایشان تدارک دیده و روی آنتن می‌فرستد.
شاید نیاز است شبکه‌های سراسری هم از الگوی آی‌فیلم استفاده کنند؛ 24 ساعته نقطه‌نظرات، پیشنهادات و انتقادات را در حین پخش سریالها، فیلم‌ها و برنامه‌ها به شکل زیرنویس به نمایش بگذارند. چرا که چنین رویکردی در مرتبه اول به مخاطب این اطمینان را می‌دهد که نظراتش چه به صورت متنی و چه به شکل فایل صوتی، دیده، خوانده و شنیده و حتی با نام خودش به نمایش گذاشته میشود و در مرحله دوم، برای مخاطب انگیزشی را به وجود می‌آورد و او را تشویق می‌‌کند که همچنان با شبکه در ارتباط باشد و از بیان نظراتش دریغ نکند. در این صورت، می‌‌توان سریالها و فیلم‌هایی را روی آنتن برد و برنامههایی را ساخت که با سلیقه مخاطب تناسب داشته باشد و به ذائقه او خوش آید.
مشکل همین‌جاست؛ یکی از مشکلات تلویزیونی همین مخاطب‌شناسی و ذائقه‌شناسی است که مدت‌ها است فراموشش کرده‌اند و هیچ توجهی به علائق مخاطبانشان ندارند. البته نظام پخش جدید تلویزیون باعث شده دیگر تلویزیونی‌ها فقط در اندیشه پُرکردن چاه ویلِ آنتن نباشند اما باید به عوامل دیگری توجه کنند. اولاً مخاطب امروز در دنیای تصویر به دنبال چیست؟ پیدا کردن این ذائقه هم کار خیلی سختی نیست؛ کافی است صداوسیما در وسط میدان از اقشار مختلف این سؤال را بپرسد شما به کدام نوع سریال و برنامه علاقه‌مندید؟ چرا سریال‌های قدیمی را بیشتر می‌پسندید؟ تلویزیون امروز چطور سریال و برنامه بسازد؟
این سؤالاتی است که پاسخ‌های آن می‌تواند در وهله اول راهگشای امروز ساخت سریالها و برنامه‌ها باشد و در وهله بعدی مخاطبان تلویزیون را دوباره پای جعبه جادو بنشاند. این معجزه سریالها و برنامههایی است که هر بار پخش می‌شوند تازگی‌هایی برای مخاطبان دارند. همان‌طور که این روزها وقتی سریال «دردسرهای عظیم» روی آنتن آمده، گویی اولین بار است از تلویزیون پخش میشود. حتی بعضاً با پخش چنین سریال‌هایی، مخاطبان از عوامل سریال این مطالبه را دارند چرا فصل‌های بعدی‌شان ساخته نشد؟
به نظر می‌رسد سریال‌سازان و مدیران جدید تلویزیون نیاز به مطالعه آرشیو ارزشمندی دارند که هر بار صداوسیما به مرور آنها می‌پردازد؛ آمار بازدید مخاطبان گواه بر این نکته است. مردم حتماً نوستالژی و خاطره‌بازی می‌خواهند اما سریالی که خوب نباشد از بازپخش آن هم استقبال نمی‌کنند. در میان این اتفاقات اما هیچ‌وقت آی‌فیلم کنداکتور ضعیفی ارائه نداده است. حتی اگر چند اثر تولیدی خودش را به نمایش درآورد؛ آن باکس‌های دو ساعته پخش سریال که به ساعت 22 اختصاص دارد یا انتخاب سریال‌های عصرگاهی و بازپخششان که عموماً بامدادی و صبحگاهی‌اند نیز اصولی دارد که می‌تواند الگوی پخش در شبکه‌های سراسری هم باشد.
بعضاً نکته‌ای که بسیار مخاطب را رنج می‌دهد پخش مستند یا برنامههایی خصوصاً در شبکه خبر است که بارها در طول روز یا بعضاً روزهای دیگر پخش می‌شوند. تلویزیون علاوه بر حل و فصل خیلی از مشکلات و معضلاتش حتماً باید در صدر مدیریت شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی، برای مدیریت کنداکتور برنامه‌ای مجزا در دستور کارش قرار دهد. مدیریت کنداکتور حائز اهمیت است؛ همان مهندسی که بعضاً در اکران سینماها هم دیده میشود. وقتی تولید در ژانرهای مختلف اتفاق می‌افتد مخاطب با سوژه و ایده‌های رنگارنگی مواجه میشود و قدرت انتخابش به مراتب بالاتر می‌رود.
الآن این اتفاق هنوز در تلویزیون نیفتاده و قرار است بنابر صحبت‌های رئیس مرکز سیمافیلم و نگاهی به چند سریال در حال تولید، پیش‌تولید و حتی آماده شده به این نکته رسید تنوع ژانر و ایده برای رسیدن به یک مدیریت کنداکتوری درست در دستور کار تلویزیون قرار گرفته است. اما حقیقتاً در چند سال اخیر خصوصاً شبکه‌های سراسری یا بعضاً به دلیل بی‌توجهی به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری درست در مناسبت‌ها نتوانستند برنامه و سریال مناسبی را به آنتن برسانند یا شبکه‌های سراسری به معضل پخش سریال‌های قدیمی گرفتار شده‌اند و یا عدم اشراف مدیران باعث شده تا به یک باره سریال‌سازان یک ژانر به خصوص را انتخاب و براساس آن سریال بسازند یا به یک گونه برنامه‌سازی کنند.
در میان آثار جدیدی که تلویزیون جلوی دوربین دارد از ساخت قهرمانان ملّی و میهنی گرفته تا نمایش پیشرفت‌ها و دستاوردها و تولید سریال‌های اقتباسی، طنز، جنایی و ماورایی دیده میشود. این نکته مثبتی است و نظام پخش امروز هم که شبکه دو سریال مناسبتی پخش کند، شبکه یک و سه سیما شبکه‌های پخش‌کننده سریال‌های جدید باشند. سریال‌های فاخر و الف ویژه دو روز در هفته کنداکتور داشته باشند و شنبه تا چهارشنبه گونه‌های دیگری از سریال‌سازی به آنتن می‌رسد.
اما چرا مدیریت کنداکتور مهم است و کدام عامل از همه مهم‌تر است؟ اساساً مدیریت کنداکتور پخش مهم‌ترین اصل برای ترتیب‌دهی یک مجموعه مطلوب از تولیدات نمایشی برای مخاطبان شبکه آی‌فیلم است. حتماً در این مسیر به مدیریت کنداکتور و جامعه هدفمان توجه داریم که با مخاطب‌شناسی و موقعیت‌شناسی درست بهترین آثار را در بهترین زمان‌ها پخش کنیم؛ مثل ایام نوروز که مورد پسند و استقبال مناسب بیننده‌های تلویزیون قرار گرفت.
باید به سمتی برویم که هر شبکه مأموریت خودش را بداند؛ تکرار مکررات در تلویزیون، به خودی خود آسیب بزرگی هم به بودجه و هم به نیروی انسانی می‌زند.
قرار است سریال «پایتخت» جایگزین «دردسرهای عظیم» در ساعت 21 شود و «پس از باران» سعید سلطانی هم از راه رسید تا باکس معروف دو ساعته سریال در شبکه آی‌فیلم به این مجموعه تلویزیونی نوستالژیک اختصاص پیدا کند. قرار است «پس از باران» پخش خود را از روز چهارشنبه 27 دی‌ماه آغاز کند و سریال «پایتخت» هم از هفته آینده روی آنتن برود.
انتهای پیام/؛
source